Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα κερδίσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όχι γιατί τον επέλεξαν οι περισσότεροι από τους 270.000 που πήγαν στις κάλπες όπως οι πολλοί νομίζουν, αλλά γιατί έχει εργαστεί σκληρά επί χρόνια γι’ αυτό. Στην πολιτική χρειάζεται χρόνος και σκληρή δουλειά για να φτάσεις ψηλά.
 Ένα παράδειγμα είναι ο νυν πρωθυπουργός που μπήκε στην πολιτική στα 35 του για να γίνει πρωθυπουργός. Το πέτυχε μετά από κάποια χρόνια ανεβαίνοντας ένα - ένα στα σκαλιά: Βουλευτής, Υπουργός, Αρχηγός του κόμματος, πρωθυπουργός. Ο κ. Μητσοτάκης είχε σχεδιάσει με έναν απόλυτο τρόπο αυτή την διαδρομή και πως θα την κατακτά σημείο προς σημείο.

Δεν είναι λοιπόν οι οπαδοί που ψηφίζουν. Είναι τι σχεδιάζει ο αρχηγός και με πόσο κόπο το προσπαθεί. Στην περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι από την αρχή της πολιτικής του διαδρομής ο στόχος του ήταν η αρχηγία του ΠΑΣΟΚ (και για τη συνέχεια βλέπουμε...).

Διάλεξε λοιπόν να γίνει ευρωβουλευτής και όχι βουλευτής ώστε να γυρίζει επί χρόνια όλη την Ελλάδα και να οργανώνει θύλακες στήριξής του. Αυτή η τακτική του δίνει και την πλειοψηφία τώρα. Είναι η περιφέρεια που του δίνει τη νίκη και όχι ο περιορισμένος πολιτικός χώρος ενός βουλευτή. (Για παράδειγμα ο βουλευτής Α. Λοβέρδος βγήκε πρώτος στην Αττική που εκλέγεται αλλά έχασε...).

Ο Ανδρουλάκης λοιπόν δεν κερδίζει τυχαία, ούτε επειδή "έτσι αποφάσισαν οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ". Κερδίζει γιατί το σχεδίασε, δούλεψε σκληρά γι’ αυτό και δικαιώθηκε. Είμαι βέβαιος ότι ΓΝΩΡΙΖΕ ότι θα νικήσει πριν καν στηθούν οι κάλπες, όπως το γνώριζε και ο Κ. Μητσοτάκης το 2016. Ποτέ δεν αγωνίζεσαι αφήνοντας μια μάχη στην τύχη της.

Βρίσκω λοιπόν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την επερχόμενη νίκη Ανδρουλάκη, γιατί αποκλείεται να μην έχει σχεδιάσει και την συνέχεια. Πώς δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θα περάσει στα διψήφια ποσοστά, μετά στην αξιωματική αντιπολίτευση και τέλος να διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας. Ο Ανδρουλάκης δεν θα είναι ένας εύκολος αντίπαλος για κανέναν. Αυτό υποπτεύομαι.