Δεν υπάρχει πιο ακατονόμαστη συμπεριφορά, από αυτή των τηλεοπτικών δημοσιογράφων. Όχι πως οι του γραπτού τύπου είναι καλύτεροι, εξωνημένοι είναι κι αυτοί, αλλά σ’ αυτούς μπορείς να βρει κάποιους που να έχουν ένα κάποιο επίπεδο. Οι της τηλεόρασης όμως, γιατί με αυτούς τα έχω βάλει σήμερα, είναι αχαρακτήριστοι.
Ο Δ. Λιαντίνης έλεγε πως «οι δάσκαλοι έχουν είκοσι, σαράντα, το πολύ πενήντα μαθητές. Πραγματικοί δάσκαλοι όμως είναι οι συντάκτες και παρουσιαστές των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Αυτούς βλέπουν εκατομμύρια τηλεθεατές κάθε μέρα κι ανάλογα διαμορφώνονται οι συνειδήσεις τους». Αυτή είναι, δυστυχώς, η αλήθεια!
Ένα απλό παράδειγμα: από τη στιγμή που η παρούσα κυβέρνηση ψήφισε το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες, βάσει του οποίου θα υπάρχουν μόνο τέσσερα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, όλοι κάνουν την πάπια. Αυτοί που βυσσοδομούσαν εναντίον του πρωθυπουργού, τώρα τον γλείφουν. Αυτοί που την τρίχα την έκαναν τριχιά, που ανέλυαν πομπωδώς κάθε λέξη του και τον κοσμούσαν με τιμητικά επίθετα, όπως τελειωμένος, ανίκανος, ρηχός, κ.α, τώρα το έχουν βουλώσει άπαντες. Τώρα σκύβουν το κεφάλι κι έχουν γίνει βασιλικότεροι του βασιλέως. Τώρα ο πρωθυπουργός «αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις, αλλά οι θεσμοί είναι ανένδοτοι», κι άλλα εμετικά. Αν ντρέπονταν, αν είχαν λίγη τσίπα, θα έκαναν κάποια άλλη δουλειά σίγουρα.
Κάποτε ο κ. Καμμένος, ο υπουργός άμυνας, είχε πει πως θα δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα των δημοσιογράφων που αμείβονταν από τα κρυφά ταμεία του κράτους, για να υποστηρίζουν την κυβέρνηση και να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Δεν το έπραξε φυσικά, κι η καχυποψία που έχω μου λέει πως ίσως και σήμερα να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Μακάρι να με διαψεύσει κάποιος.
Είναι γνωστό πως οι αναλυτές που βγαίνουν κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων και συνομιλούν με τις παρουσιάστριες, κάνοντας το άσπρο – μαύρο και το αντίθετο, αμείβονται πεντακόσια Ευρώ τη φορά. Ανάλογα με την περίσταση, αν υπάρχει έντονη ανάγκη για λασπολογία, στην οποία ειδικεύονται, τότε ξεπερνάνε το χιλιάρικο. Αν, π.χ, απεργεί ένας κλάδος, ή αν αποκάλεσε κάποιος τον πρωθυπουργό ηλίθιο, κλπ, τότε η γλώσσα τους πάει ροδάνι.
Καταφέρνουν να πείσουν τον κόσμο πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Πως πίσω από τις απεργίες κρύβεται το ΚΚΕ, (αυτό γινόταν κατά κόρον παλιότερα, αλλά δεν έχει ξεφτίσει τελείως), πως η λέξη idiot δε σημαίνει αναγκαστικά ηλίθιε, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να πάρει την έννοια φίλε, ή αγαπητέ ακόμα, πως δεν υπάρχουν περιθώρια για αυξήσεις, πως το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα μας μειώθηκε, (άκουσον!), πως υπάρχουν και χειρότερα, αλίμονο, κι άλλα πολλά τέτοια.
Κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, είναι να τους καμαρώνεις. Κόπτονται, τάχα μου, για την αμεροληψία, αλλά θυμάστε τις συμπεριφορές του Πρετεντέρη και του Ρογκάκου, άντε να μην τους αναφέρω όλους, που έκαναν σα λυσσασμένοι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Τώρα φυσικά ανέκρουσαν πρύμναν και κοιτάνε να μπαλώσουν αυτά που δεν μπαλώνονται.
Πριν είκοσι πέντε χρόνια που άρχισαν να εκπέμπουν τα ιδιωτικά κανάλια, ήμουνα ολόχαρος, γιατί θα βρίσκονταν κάποιοι να μας δείξουν τις ειδήσεις πολύπλευρα κι όχι μονόχνοτα, όπως μας τις έδειχνε η κρατική τηλεόραση. Περίμενα πως θα έδειχναν πολλά πράγματα, που δεν είχε τολμήσει να δείξει η ΕΤ, αλλά διαψεύστηκα οικτρά. Αυτά ήταν χειρότερα. Έδειχναν μόνο ότι συνέφερε τους καναλάρχες. Αυτοί σιγά – σιγά έγιναν κέντρα εξουσίας κι οι δραστηριότητές τους επεκτάθηκαν σε αναλήψεις δημοσίων έργων κι άλλα διαπλεκόμενα.
Παρ’ όλα αυτά, δεν υποστηρίζω με τίποτα το κόψιμο των μικρών καναλιών. Δεν μου αρέσει το φίμωμα από οπουδήποτε κι αν προέρχεται. Μακάρι να βρεθεί τρόπος να συνεχίσουν τη λειτουργία τους όλα, όπως είναι τώρα, κι ας μας δείχνουν τα ίδια πράγματα. Η λογική του «πονάει χέρι – κόψει χέρι», μόνο εξυγίανση δεν θα φέρει στο τηλεοπτικό τοπίο. Θα καταντήσουμε πολύ χειρότερα. Οι τέσσερις καναλάρχες θα συνασπιστούν και θα μας δείχνουν ότι, όπως και όποτε γουστάρουν, κι εμείς δεν θα έχουμε καμιά δυνατότητα αντίδρασης.
Ξιφουλκώ υπέρ της ελευθεροτυπίας και βάλω εναντίον όλων εκείνων που την υπονομεύουν, κυβέρνησης αλλά και των καναλαρχών. Ελπίζω πως οι τελευταίοι θα λάβουν σοβαρά υπ’ όψη την ανάγκη του κόσμου για πραγματική ενημέρωση, και θ’ αλλάξουν ρότα. Θ’ αφήσουν τους δημοσιογράφους ελεύθερους να παρουσιάζουν τα γεγονότα όπως ακριβώς είναι κι όχι όπως θέλουν αυτοί, γιατί ο κόσμος έχει κρίση και κάποτε θα καταλάβει πως τον κοροϊδεύουν.
