Δεν μπορώ να καταλάβω, αν κάποιοι καλοπληρωμένοι «Ειδικοί» - «Σύμβουλοι» - «Εμπειρογνώμονες» - «Δημοσιογράφοι» «Αναλυτές» - «Διεθνολόγοι» και δεν συμμαζεύονται οι διακοσμητικοί τίτλοι που έχουν επικολλήσει στα καπέλα τους… είναι τόσο προκλητικά, χυδαία και ξετσίπωτα πουλημένοι στον διεθνή οικονομικό και πολιτικό παράγοντα, ή απλώς η «λογική» που κουβαλάνε, έχει σαπίσει μέχρι μυελού οστών…
Γιατί άκουσα και πάλι τα «κλαψουρίσματα» για το πόσο πολύ στοιχίζουν στους αμερικανούς οι βομβαρδισμοί κατά των δυνάμεων του Καντάφι… Γιατί κάθε πύραυλος, από τους 110 που μέχρι τώρα εξαπολύθηκαν, στοιχίζει -λένε- ένα εκατομμύριο δολάρια…
Φαιδρά επιχειρήματα δηλαδή και ανόητες αναλύσεις που στοχεύουν στο θυμικό του ακροατή, αλλά δεν ακουμπάνε τη λογική!...
Και αυτά τα λέω, γιατί δεν άκουσα κανένα από τους «προοδευτικούς» να κατακεραυνώνει τη στυγνή δικτατορία του Καντάφι, αλλά ούτε και κανένα «εκσυγχρονιστή» της «νέας εποχής» να λέει κάτι για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών!...
Εάν ένας λαός καταπιέζεται από κάποιο δικτατορικό καθεστώς οφείλει μόνος του να αντιδράσει, να αναδείξει πλειοψηφικά ρεύματα ανατροπής, να κινητοποιηθεί και να ματώσει, χρησιμοποιώντας δικά του μέσα αντίστασης… Η παρέμβαση των ξένων πρέπει να γίνεται την ύστατη ώρα ως αρωγή στην ήδη εκδηλωθείσα επανάσταση, ώστε να μην μεθοδεύεται και να μην καπελώνεται η προσπάθεια ενός λαού… Ώστε να μην αντικαθίσταται το ένα καθεστώς από κάποιο άλλο, εξίσου ή και περισσότερο δικτατορικό… (παράδειγμα η ανατροπή του Σάχη, που έγινε με τη βοήθεια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για τον έλεγχο των πετρελαίων, αλλά κατέληξε σε ένα στυγνό θεοκρατικό καθεστώς…).
Σε όλο το πρόσφατο παρελθόν, έχει αποδειχθεί ότι οι όποιες παρεμβάσεις των δυτικών δυνάμεων έχουν γίνει, χρησιμοποίησαν τον «εκδημοκρατισμό» ως πρόσχημα ενώ στην πραγματικότητα εγκαθίδρυσαν φεουδαρχικά καθεστώτα που συνεχίζουν να υπηρετούν την αποικιοκρατική πολιτική του δυτικού κόσμου…
Αντί οι κάθε είδους «ενημερωτές» να εστιάσουν σ’ αυτό το πρόβλημα, που αποσκοπεί στην επιβολή της «νέας τάξεως», στην εγκαθίδρυση μιας πιο στυγνής και πιο προχωρημένης διεθνούς δικτατορίας, αναλίσκονται στα πόσα χρήματα στοιχίζει ο πόλεμος, φαιδρά πράγματα δηλαδή, αν αναλογισθεί κανείς, ότι σίγουρα στοιχίζει λιγότερο, από όσα μας στοίχισαν οι Τσοχατζόπουλοι, οι Τσουκάτοι, οι Μαντέληδες και τα άλλα καλά παιδιά,… λιγότερο από ό,τι μας στοίχισαν τα χρηματιστήρια και τα άλλα μικρά και μεγάλα, εμφανή και αφανή σκάνδαλα!...
Γιατί το ζήτημα είναι αν έχω το δικαίωμα παρέμβασης σε μία χώρα… Αν παρεμβαίνω, γιατί παρεμβαίνω και αν δαπανώ, γιατί δαπανώ; Περιορίζομαι δηλαδή στην αλτρουϊστική δημοκρατική συνεισφορά μου στην εξέγερση ενός λαού, ή την καλλιεργώ και την υποθάλπω για να την εκμεταλλευθώ;
Και αν συμβαίνει το δεύτερο, δεν είμαι ελευθερωτής, αλλά κατακτητής! Είμαι ένας νέος δικτάτορας που διαδέχομαι τον προηγούμενο, εξαπατώντας με «δημοκρατικές» χάντρες ένα λαό!...
Αλλά ποιος τολμά να αρθρώσει ελεύθερο, υγιή, στην ουσία δημοκρατικό λόγο από όλους αυτούς που υπηρετούν τα ιδεολογικά, τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της μιας ή την άλλης πλευράς;
Ποιος τολμά να αναδείξει στους λαούς το πρόβλημα διακυβέρνησης, έτσι όπως έχει εξελιχθεί στην εποχή μας; Ποιος τολμά να τα βάλει με τα τεράστια διεθνή συμφέροντα οικονομίας και πολιτικής, αν δεν έχει τις πλάτες της μιας ή της άλλης πλευράς;
Και όταν υπάρχει ακόμη και στις δυτικές «δημοκρατίες» η αισχρή μονομερής προπαγάνδα και η ελλιπής ενημέρωση, πώς μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι «αποφασίζουν» οι λαοί και οι κυβερνήσεις τους, τούς εκπροσωπούν;
Απλά και η χώρα μας, έχει μεταβληθεί με ευθύνη των ηγεσιών της, σε ένα πιόνι στο διεθνές σκάκι των μεγάλων, ερήμην του λαού μας!...
Είμαστε ένα πιόνι στο σκάκι των μεγάλων?
του Τ. Ευόρα
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΡΘΡΑ