Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια της διαβόητης «Αλλαγής» του 1981… Θυμάμαι τις φωτογραφίες των υπουργών της κυβέρνησης του Πασόκ με τεράστια μούσια και τις πηχυαίες μουστάκες τους, που θύμιζαν αντάρτες και κατσαμπλιάδες άλλων εποχών…
Θυμάμαι τα «αντιστασιακά» βιογραφικά τους, στα οποία όλοι -μα όλοι, επαναλάμβαναν μονότονα, ότι «καταδικάστηκαν» ότι… «εξορίστηκαν» ότι… «δραπέτευσαν»!...
Και θυμάμαι, ότι όλο αυτό το «θέατρο του παραλόγου» με παρακίνησε να δημοσιεύσω τότε, στην πρώτη σελίδα της δικής μου εφημερίδας «Λακωνικά Χρονικά» τις προκλητικές φωτογραφίες των μουστακιοφόρων υπουργών (Βερυβάκης, Χαραλαμπόπουλος, Τσοχατζόπουλος, Τζουμάκας Τρίτσης, κ.α.) και να τις συμπληρώσω με τον τίτλο: «Ιδού η νέα μας κυβέρνηση: Κατάδικοι, εξόριστοι και δραπέτες»!...
Φυσικά το τότε τοπικό Πασόκ (στο πνεύμα της εποχής…) εξαγριώθηκε!... Και οδηγήθηκα κατηγορούμενος στο δικαστήριο όχι για δικές μου κρίσεις ή σχόλια, αλλά γιατί δημοσιοποίησα (με το δικό μου τρόπο φυσικά…) τα όσα οι ίδιοι οι υπουργοί του Πασόκ παρουσίαζαν ως τιμητικούς τίτλους!...
Βεβαίως κάποτε αθωώθηκα… Και πέρασαν κάπου είκοσι χρόνια από τότε, όταν, ανέκαθεν προσωπικός φίλος και κορυφαίο στέλεχος του τοπικού Πασόκ μου εκμυστηρεύθηκε άγνωστες σʼ μένα πτυχές διαφόρων τοπικών υποθέσεων…
Και άλλο κορυφαίο στέλεχος τότε, συγγενικό μου πρόσωπο, φίλος «κολλητός» του τότε υπουργού Τσοχατζόπουλου, που είχε το θάρρος να τον προσφωνεί δημόσια ως «Άκη» μου είπε την πάρα κάτω ιστορία, την οποία και σας παρουσιάζω, -επʼ ευκαιρία της σύλληψης του Άκη Τσοχατζόπουλου-γιατί είναι χαρακτηριστική η μετάλλαξη που επιφέρει η εξουσία στο χαρακτήρα των ανθρώπων που την υπηρετούν!... Γιατί ενώ θα έπρεπε να υπηρετούν το λαό μέσω της εξουσίας, καταλήγουν να υπηρετούν την εξουσία προς ίδιον όφελος!...
Ήταν -λοιπόν- η πρώτη φορά που ο Τσοχατζόπουλος ως κορυφαίο στέλεχος του Πασόκ, ήλθε στη Σπάρτη… (προ της «αλλαγής» του 1981…) όπου έγιναν οι γνωριμίες και συζητήθηκαν τα πολιτικά και κομματικά θέματα… Και όπως οι κανόνες της καλής αγωγής επιβάλλουν (και από τους οποίους οι σπαρτιάτες δεν απέχουν…) το συγγενικό μου πρόσωπο ανέλαβε την φιλοξενία…
Πήγαν λοιπόν σε γνωστή καλή ψαροταβέρνα στο Γύθειο, όπου ο Τσοχατζόπουλος έμεινε κατενθουσιασμένος από την εξυπηρέτηση, το περιβάλλον, τη συζήτηση, τους ανθρώπους, την εν γένει φιλοξενία… Και οι φιλικοί δεσμοί που αναπτύχθηκαν κράτησαν για την επόμενη δεκαετία και βάλε…
Και τότε έγινε η δεύτερη επίσκεψη… Και εκτός των άλλων… προγραμματισμένη ψαροφαγία στην ίδια ψαροταβέρνα, με τις τόσες καλές αναμνήσεις… Όμως «δεν ήταν ο Τσοχατζόπουλος που ξέραμε… που μας μίλαγε για τις στερήσεις της ζωής, για τις ανάγκες που τον έκαναν να εργάζεται ως σερβιτόρος στη Γερμανία…» Μου εξομολογείται ο συγγενής μου. Γιατί όταν ήλθαν τα ψάρια, ο Άκης ζήτησε μαγιονέζα… Και επειδή η ταβέρνα δεν διέθετε, σηκώθηκε και αποχώρησε, προς ανεύρεση άλλης, που θα μπορούσε να ικανοποιήσει την απαίτησή του!...
Φυσικά, η αναστάτωση που προκλήθηκε στην παρέα είναι κατανοητή… Και τα ανάλογα σχόλια, για την ευαισθησία που είχε αναπτύξει ο Άκης στους σιελογόνους αδένες του…, για την ροπή του στις απολαύσεις της γαλλικής κουζίνας…, για το ότι ξέχασε που βρωμούσαν τα χνώτα του από την πείνα…, και άλλα!...
Πρόκειται ασφαλώς για την «μετάλλαξη» των ανθρώπων της εξουσίας! Που ξεχνούν γρήγορα, και τελικά μισούν αυτό που ήταν πριν!... Που η αλαζονεία φωλιάζει μέσα τους, που επιζητούν την πολυτέλεια και αγωνιούν για την επίδειξη!... Που για να ικανοποιήσουν πάθη, γίνονται πρόθυμοι στη διαφθορά!... Και αυτό συμβαίνει σε όλα τα κόμματα, στην κάθε μορφής εξουσία! Και αποδεικνύει την έλλειψη οικογενειακής και σχολικής αγωγής!...
Και τότε, -πολύ σωστά- επεμβαίνει η δικαιοσύνη!...