Όλοι στην αρχή κάθε καινούργιου χρόνου δεχόμαστε και απευθύνουμε την ευχή για «καλή χρονιά», που στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύεται από πολλά επίθετα δηλωτικά της επιθυμίας για αισιοδοξία και επιτυχία, για καλή και ήρεμη ζωή, για υγεία και χαρά. Οι ευχές είναι απαραίτητες γιατί δημιουργούν την αναγκαία θετική ενέργεια από την οποία έχουμε όλοι ανάγκη για την τροφοδότηση της δράσης μας. Όμως, όποιος μείνει μόνον στις ευχές, κατά τον απολογισμό της χρονιάς θα αναζητά τα αίτια του αρνητικού του ισοζυγίου.
Ήδη από την αρχή της νέας χρονιάς καλό θα είναι πριν φθάσουμε σε μη αναστρέψιμα αποτελέσματα προκειμένου να κατακτήσουμε στο τέλος του χρόνου τον θετικό απολογισμό που όλοι ονειρευόμαστε, να ελέγξουμε την πορεία των πραγμάτων. Αν συγκεκριμενοποιήσουμε τους στόχους και τις επιδιώξεις μας τότε θα λειτουργήσουμε με τρόπο που θα επιτρέψει την κατάκτησή τους. Αν ενεργοποιήσουμε τον καλό μας εαυτό και καθυποτάξουμε και ελέγξουμε τον απειθάρχητο και κακομαθημένο εαυτό μας, που συνεχώς θέλει να ξεφεύγει από τις υποχρεώσεις και από καθετί το κοπιαστικό, τότε σίγουρα θα πετύχουμε.
Ο εαυτός μας μπορεί να αποδειχθεί ο μεγαλύτερος εχθρός μας στην προσπάθεια να κατακτήσουμε τους στόχους μας. Όταν σταθούμε απέναντί του και τον παρατηρήσουμε, θα δούμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κακοτυχίες μας οφείλονται σε παραλείψεις, λάθη, υπερβολές, καταχρήσεις και στο γεγονός ότι δεν καταφέραμε να ελέγξουμε τις συμπεριφορές εκείνες που οδηγούν σε επιλογή λάθους μοντέλου συμπεριφοράς και ζωής. Άρα η ευχή για καλή υγεία κατά τον καινούργιο χρόνο, θάπρεπε να υποκατασταθεί από την ευχή για ανάπτυξη εκείνων των δυνάμεων και των χαρακτηριστικών, που θα μπορέσουν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε, ή ακόμα καλύτερα να προλάβουμε, συνέπειες αρνητικές για την υγεία μας.
Αν θελήσουμε με ειλικρίνεια να διερευνήσουμε τι προκαλεί την δυστυχία μας, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον εγωισμό και την ανοησία μας. Θα διαπιστώσουμε ότι εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να ξεπεράσουμε τα τείχη που σηκώνει η υποκρισία, η αποξένωση, η αδυναμία να επικοινωνήσουμε με τους άλλους. Θα ομολογήσουμε ότι μας λείπει η συζήτηση, η υπομονή και η ανεκτικότητα στις σχέσεις μας με τους άλλους. Ότι θεωρούμε επίκεντρο του κόσμου τον εαυτόν μας και πιστεύουμε ότι ο κόσμος περιορίζεται στα όρια του μικρόκοσμού μας. Άρα η ευχή για χαρούμενη χρονιά, θάπρεπε να υποκατασταθεί από την ευχή για απόκτηση της αναγκαίας συναισθηματικής νοημοσύνης, που θα μας επιτρέψει να αισθανθούμε ήρεμοι, φιλοσοφημένοι και κατά συνέπεια ικανοποιημένοι και χαρούμενοι.
Αν θελήσουμε να αναλύσουμε την αρνητική έκβαση των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, πάλι θα πρέπει να ελέγξουμε τον εαυτόν μας. Εμείς κάνουμε τις επιλογές των εκπροσώπων μας και έπειτα εμείς είμαστε εκείνοι που με μεγάλη ευκολία τους αμφισβητούμε. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι εκείνη την στιγμή πρώτα από όλα αμφισβητούμε τον εαυτόν μας και τις επιλογές μας. Το γεγονός άλλωστε ότι επαναλαμβάνουμε τις ίδιες επιλογές, είτε διότι δεν υπάρχουν περισσότερες επιλογές, είτε διότι δεν μπαίνουμε στον κόπο να ψάξουμε και να προβληματιστούμε, αναδεικνύει την ελαφρότητα με την οποία ασχολούμαστε με την υπεράσπιση των ατομικών και συλλογικών μας δικαιωμάτων και συμφερόντων. Δεν κινούμαστε με γνώμονα τα πραγματικά μας συμφέροντα, αλλά το… ρεύμα, την προπαγάνδα, την μόδα, τα must! Δεν αντιστεκόμαστε σε τίποτα σχεδόν. Λειτουργούμε παθητικά. Πνιγόμαστε σε μια καθημερινότητα που μας μετατρέπει σε άβουλα όντα. Νομίζουμε ότι όλα, όσα βλέπουμε να ζουν οι επώνυμοι και οι δραστήριοι της κοινωνίας μας, δεν έχουν σχέση με μας. Ότι εμείς δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεφύγουμε από τις συμβατικότητες της καθημερινότητάς μας και να δώσουμε στην ζωή μας  χρώμα , γεύση, άρωμα, ιδιαιτερότητα. Μας τρομάζει η ιδέα να μελετήσουμε τον εαυτόν μας και να διαπιστώσουμε τι μας αρέσει και τι όχι. Βαριόμαστε να μελετήσουμε τους ανθρώπους γύρω μας και να αποκτήσουμε προσωπική γνώμη για τον καθένα. Ηδονιζόμαστε να ακούμε και να υιοθετούμε εύκολα την αρνητική κριτική για τους άλλους, χωρίς ποτέ να αναλογιστούμε τον πόνο, την στενοχώρια και την απογοήτευση  που τους προκαλούμε. Δεν βάζουμε εύκολα τον εαυτόν μας στην θέση του άλλου και υιοθετούμε πιο εύκολα την λογική της ζούγκλας, παρά την προσπάθεια για κατανόηση και αλληλεγγύη. Αυτή η δική μας παθητική και μίζερη ζωή αναπτύσσει γύρω μας τους μεσσίες που έρχονται να μας σώσουν από την μια, και τα παράσιτα που μας απομυζούν από την άλλη. Άρα η ευχή για ειρήνη και ευτυχία πρέπει να υποκατασταθεί από την ευχή για ενεργοποίηση, για αυτοέλεγχο, για κριτική προσέγγιση των προσώπων και των εξελίξεων γύρω μας, για αυτοσυγκράτηση, για απόκτηση καλής προαίρεσης.
Επομένως, για να είναι καλός ο απολογισμός στο τέλος της χρονιάς, ας κάνουμε φέτος μια πρωτότυπη και χρήσιμη ευχή: Ας πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας! Ας καινοτομήσουμε. Ας σηκωθούμε από την πλήξη του καναπέ, ας δούμε πραγματικά γύρω μας, ας αναζητήσουμε αυτά που μας αρέσουν, ας επικοινωνήσουμε, ας ζήσουμε επιτέλους την δική μας ζωή, την ζωή που μας ανήκει, ας τολμήσουμε. Ας κουβεντιάσουμε, ας διαφωνήσουμε, ας μάθουμε να λέμε όχι, ας απορρίψουμε τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό και ας εκφράσουμε ελεύθερα τις απόψεις και τα θέλω μας, ας παίξουμε!
Πραγματικά ελπίζω ότι όλοι, όσοι μοιραζόμαστε την ίδια κοινωνία, την ίδια καθημερινότητα, μπορεί φέτος να τολμήσουμε! Το πώς θα το καταφέρουμε έχει να κάνει με την ατομική και την συλλογική μας συνείδηση. Θα το δούμε στην πορεία. Ας μοιάσουμε φέτος στον Οδυσσέα και ας πάρουμε ρίσκα και εμπειρίες που ακονίζουν το μυαλό, ας μοιάσουμε στον Προμηθέα και ας δώσουμε έμφαση στην προσφορά. Είθε η Αγία Υπομονή να μας συνοδεύει, γιατί η  μαγεία είναι στην αναζήτηση, στο να ζεις το ταξίδι! Carpe diem!

*MSc  MPA – Καθηγήτρια
πρ. Περιφερειάρχης