Τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά. Από την μία, υπήρχε ένα κονκλάβιο με εμμονικούς της Αριστεράς, που δεν έψαχναν ποτέ για ευθύνες παρά τις ήττες -είναι γνωστό ότι για την Αριστερά πάντα φταίνε οι άλλοι-, ούτε άλλαζαν την εκνευριστική και κακόηχη φρασεολογία τους, παρά την αποστροφή που εισέπρατταν. Τους βαρέθηκαν ακόμη και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη, υπάρχει ένας νέος αρχηγός που δεν έχει κανένα μα κανένα προσόν για να ηγείται ενός μεγάλου κόμματος. Δεν έχει τίποτα να πει, δεν εκπροσωπεί τίποτε στην κοινωνία (ξέρει να μας πει κανείς;), ενώ - και εδώ είναι το χειρότερο - δεν πρόκειται ποτέ να εξελιχθεί πολιτικά σε κάτι καλύτερο από το τίποτε που είναι.

Προς το παρόν θα διασώζεται, γιατί δεν θα είναι στην Βουλή, όπου η απομυθοποίηση του θα ήταν άμεση και σοκαριστική. Επιπλέον, στο πρώτο στάδιο, δηλαδή από σήμερα, θα τον κρύβουν. Θα του λένε ακόμα και τι να λέει (όπως είπε ότι το πρώτο του ταξίδι θα γίνει στην Κύπρο, για να καλύψει την γκάφα του περί κρατιδίου).

Κουμάντο θα κάνουν τα στελέχη που τον περιτριγυρίζουν ήδη και που μέχρι τις ευρωεκλογές θα τον καθοδηγούν όσο πιο προσεκτικά μπορούν. Όμως, ο πραγματικός Κασσελάκης δεν μπορεί να κρυφτεί. Και σύντομα θα αρχίσει μια μεγάλη αμφισβήτηση του, που θα έχει ως τίτλο την εξής φράση: «Το παιδί δεν κάνει για την δουλειά».

Ο επίλογος τώρα. Όλο αυτό που βλέπετε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι έργο Τσίπρα. Επί 15 χρόνια αρχηγός του και κόμμα δεν έφτιαξε ποτέ. Και από τύχη πρωθυπουργός έστειλε την Αριστερά από το 36% στο 17% και σε ένα χάος με Κασσελάκη αρχηγό...