Δυο απόψεις που διατύπωσα για την τακτική Πούτιν διαψεύστηκαν. Στην πρώτη είχα γράψει ότι δεν θα εισβάλλει στην Ουκρανία γιατί οι κυρώσεις και οι εξελίξεις σε βάρος του θα είναι πρωτοφανείς. Παρά ταύτα ο Πούτιν εισέβαλε και δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρουν οι συντριπτικές κυρώσεις και η απομόνωση της Ρωσίας παντού.

Στην δεύτερη είχα γράψει ότι δεν μπορεί να κερδίσει στην Ουκρανία γιατί θα πρέπει να επιτεθεί κατά αμάχων ισοπεδώνοντας πόλεις όπως γινόταν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ούτε αυτό τον σταμάτησε. Πλέον βομβαρδίζει σχολεία, κατοικίες, νοσοκομεία, καταστρέφοντας τις ζωές αυτών που υποτίθεται θέλει να σώσει με την εισβολή. Μένει μια τρίτη πράξη Πούτιν: Η χρήση πυρηνικών.

Αυτό που μοιάζει αδιανόητο μπορεί να γίνει με μια στοχευμένη εκτόξευση "περιορισμένης" καταστροφής ώστε να περάσει το μήνυμα στη Δύση: "Είμαι έτοιμος να ξεκινήσω τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με πυρηνικά αν δεν εισακουστώ. Εσείς;".

Πλέον ο Πούτιν έχει έναν διπλό στόχο. Πρώτον να σύρει την Ουκρανία σε συνθηκολόγηση με όσο το δυνατόν βαρύτερους όρους. Δεύτερον μετά, να στραφεί στη Δύση και να πει: "Εγώ τα βρήκα με την Ουκρανία, οπότε εδώ τελειώνει και η ανάμιξή σας. Πάρτε πίσω ΟΛΕΣ τις σε βάρος μου κυρώσεις γιατί θα θεωρήσω ότι μου επιτίθεστε (και θα αντεπιτεθώ)".

Το σενάριο περιορισμένης χρήσης πυρηνικών δεν είναι στα χαρτιά μόνο. Ο Πούτιν χρησιμοποιεί ήδη κρυφά όπλα που όπως λέει είναι μη αντιμετωπίσιμα από την Δύση και μπορούν να φορτώσουν πυρηνικές κεφαλές. Ακόμη έχει ζητήσει ενεργοποίηση των πυρηνικών μηχανισμών, ενώ έχει στείλει την οικογένεια του σε πυρηνικό καταφύγιο - υπόγεια πόλη.

Παράλληλα έχει υποστεί μια φοβερή στρατιωτική ήττα από τους μεθοδικούς σκληρούς Ουκρανούς, με χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες και αυτό δεν θέλει να συνεχιστεί άλλο, αλλά πώς; Οι επιθέσεις κατά αμάχων αρκούν;