του Γιάννη Τζούμα

Και τώρα που το πράγμα… ηρεμεί ελάτε να κάνουμε λίγη… ιστορία. Εδώ είναι και μια δομική διαφορά των δύο από τις τρείς υπερδυνάμεις.
Οι Ρώσοι την ξέρουν και κυρίως ξέρουν να την ερμηνεύουν, οι Αμερικανοί την αγνοούν και οι Κινέζοι έχουν... δική τους.
Η Σπάρτη που λέτε, ήταν για αιώνες μια στρατιωτική υπερδύναμη, δεν κατάφερε να γίνει οικονομική και εκεί την πάτησε, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Είχε δημιουργήσει όχι μόνο ισχύ, αλλά και… μύθο, σε τέτοιο βαθμό, που για σχεδόν 100 χρόνια νικούσε τους πολέμους χωρίς να συμμετέχει σ’ αυτούς.
Ήταν τόση η δύναμη της, η αποφασιστικότητα της, η συγκέντρωση δυνάμεων, που ο αντίπαλος παρέλυε χωρίς μάχη.
Αν παρ’ ελπίδα εμπλέκονταν σε μάχη, η λογική λέει ότι στον ηττημένο θα φέρονταν αμείλικτα, θα τον κυνηγούσαν και δεν θα έμενε ρουθούνι. Λάθος.
Η τακτική των Σπαρτιατών ήταν άλλη.

Με το δόγμα ο Σπαρτιάτης δεν κυνηγάει δειλό, τον περιφρονεί, ο αντίπαλος ήξερε ότι αν την... κοπανήσει από το πεδίο της μάχης, απλά θα γλυτώσει τη ζωούλα του, έτσι προτιμούσε αυτό παρά τον θάνατο. Μεταξύ ζωής και θανάτου, η πρώτη είναι πάντα νικήτρια στις... προτιμήσεις. Συνεπώς η Σπάρτη νικούσε χωρίς μάχη.

Αυτό έκανε και ο Πούτιν, κέρδισε χωρίς μάχη, εξευτέλισε τον αντίπαλο και επειδή είπαμε ξέρει ιστορία, τώρα θα δείξει μεγαλοψυχία.
Σας... πουλάω φυσικό αέριο μου δίνετε... την Ανατολική Ουκρανία και εννοείται την έχετε ξεχάσει την... Κριμαία.
Τώρα θα δούμε αν εν μέσω όλων αυτών, θα διαβάσει σωστά την ιστορία και η Ευρώπη, διότι αν κάτι βγαίνει από την κρίση στην Ουκρανία, είναι πως όποιος δεν έχει στρατό ούτε για... παρελάσεις, απλά είναι για σφαλιάρες.

Η Ευρώπη από την Ουκρανία και μετά, αν δεν φτιάξει ευρωστρατό, σε λίγο θα παρακαλεί να γίνει ξανά το... σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Το ίδιο θα συμβεί και με τους Αμερικανούς, αν δεν πάρουν το κατάλληλο μήνυμα. Δεν γίνεται να είσαι υπερδύναμη και να μην παίζεις στον... τελικό Κυπέλου, δεν γίνεται μασώντας δάφνη να υποτιμάς μια αρκούδα ακόμα και αν νομίζεις ότι είναι... ναρκωμένη.
Αν τα πράγματα εξελιχθούν χωρίς πόλεμο κερδίζουμε κάτι;

Ναι, η Ρωσία δεν πήγε σούμπιτη στην αγκαλιά της Κίνας, η Αμερική με την απύθμενη βλακεία της μπορούσε να κάνει και αυτό.

Τέλος και ένα συμπέρασμα για εμάς, που υποτίθεται ότι οι αρχαίοι πρόγονοι μας δίδαξαν τους πάντες μέσω της ιστορίας. Οι μάχες κερδίζονται χωρίς πολέμους αρκεί να καταφέρεις να παραλύσει ο άλλος.

Η Τουρκία κατάφερε μετά τα Ίμια να δημιουργήσει θέμα γκρίζων ζωνών σε βραχονησίδες. Τώρα με τα νησιά χωρίς στρατό θα θέτει ζητήματα κυριαρχίας τους.
Προσοχή παρελκόμενο της παραλυσίας είναι ο... ψόφος. Με την τακτική του... ψόφου στο τέλος θα μας πάρουν οι... τέσσερις.
Που είναι η αύξηση της θητείας;
Που είναι η παλαϊκή άμυνα;
Που είναι η στρατιωτική εκπαίδευση των γυναικών;
Γιατί τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Τουρκίας που υπερίπτανται των νησιών επιστρέφουν στις βάσεις τους;
Η Τουρκία... δεν ξέρει ότι τα στέλνει, εμείς γιατί να ξέρουμε τι έχουν τα έρμα και... ψοφάνε και δεν γυρίζουν πίσω;

Υ.Γ.: Δεν ξέρω την πρόταση Βρουλή να γίνονται οι παρελάσεις στην Προκυμαία. Δεν την έχω ακούσει, δεν την έχω διαβάσει. Απλά για να μην υπάρχει παρεξήγηση. Εγώ πρότεινα να γίνει παρέλαση την 11η Νοεμβρίου του 2022, στα 110 χρόνια από την απελευθέρωση του νησιού στην Προκυμαία και μόνο υπό την προϋπόθεση παρουσίας στο Λιμάνι του πλοίου Μουσείου «Αβέρωφ». Διαφορετικά παρελάσεις στο λιμάνι δεν μπορούν να γίνονται. Όσοι θέλουν να το... βασανίσουν ας διαβάσουν τα στελέχη των παλιών εφημερίδων, για το τι τραβούσαν οι πρόγονοι μας, με τον αέρα και το κύμα της Προκυμαίας, μέχρι που πήγαν τις παρελάσεις στην οδό Δημοκρατίας, απάγκιο και ησύχασαν. Γιατί συζητάμε ένα θέμα λυμένο από τη ζωή εδώ και χρόνια;