“Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα” Διονύσιος Σολωμός
Κάποτε άνθρωποι και ζώα μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Ο καθένας τον ήχο του. Ζούγκλα σωστή. Ήχοι και αγώνας για την επιβίωση.
Ο νόμος (άγραφος) της ζούγκλας έλεγε ότι το δίκιο είναι πάντα με το μέρος του ισχυρού. Ότι το μεγαλύτερο ζώο τρώει το μικρότερο ή στις θάλασσες το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Παρότι τον καιρό εκείνο όλα είχαν την ίδια γλώσσα, ο άνθρωπος ασκήθηκε κατ’ αρχάς με κραυγές, αργότερα με συλλαβές και τέλος με λέξεις. Έως ότου ανακάλυψε και την γραφή. Και τι δεν έγραψε!
Έτσι η επικοινωνία των ανθρωποειδών άρχισε να επεκτείνεται μέχρι που την πλήρωσαν ομαδικά τα ζώα. Βλέπετε, το στήσιμο της παγίδας θέλει πολλές συνεννοήσεις. Ύστερα οι άνθρωποι εξελίχτηκαν τόσο, που σταμάτησαν να μιλάνε σαν τα ζώα.
Όταν εν τέλει ο άνθρωπος αναχώρησε οριστικά από το ζωικό βασίλειο, άρχισε να μην καταλαβαίνει ο ένας τη γλώσσα του άλλου! Άρχισε μάλιστα, ο ένας να τρώει τον άλλον. Παρόλες τις προσπάθειες δεν εξελίχτηκε η γλώσσα αλλά η ανθρωποφαγία!
Αφού το ανθρωποειδές βρήκε πολλούς τρόπους εξόντωσης για τα άλλα ζώα, άρχισε να εξοντώνει και τους όμοιούς του.
Θέλετε διαστροφή; Θέλετε εγκεφαλικό κάψιμο; Θέλετε η λέξη “εγώ” που ανακάλυψε;
Πάντως στο πέρασμά του δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Βέβαια σήκωσε ουρανοξύστες, πήγε στο φεγγάρι, βρήκε όπλα κάθε βεληνεκούς. Έως και πλαστικό χρήμα τόσο, να φάνε κι οι κότες. Τα βρήκε εν τέλει όλα και σε αφθονία.
Με το πάτημα ενός κουμπιού όλα γίνονται. Έως και πυρηνική ή ατομική καταστροφή. Όλα εκτός από κάποια που δεν αγοράζονται ούτε πωλούνται.
Όπως αγάπη, αφοσίωση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, ανιδιοτέλεια, ελευθερία.
Λέξεις αχρείαστες, που άλλωστε ούτε τα άλλα ζώα γνωρίζουν.
Εκείνα όμως λειτουργούν με το ένστικτο κι όσο και να μειώνονται, και μειώνονται ραγδαία σαν πληθυσμός σε όλο τον πολιτισμένο (!) και μη κόσμο, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει ελευθερία. Στην σκλαβιά μαραζώνουν και πεθαίνουν. Τα ζώα αντιδρούν, αντιστέκονται, επιτίθενται, αγαπούν, γιατί και αυτοί είναι νόμοι της ζούγκλας.
Τα ζώα παρότι παρέμειναν στους πρώτους τους ήχους και δεν εξελίχτηκαν, είναι άξια μελέτης για τις συμπεριφορές τους. Μας έχουν σώσει πολλές φορές και ως πειραματόζωα.
Από το ανθρώπινο είδος τι να μελετήσεις;
Ο πολιτισμένος κόσμος απέτυχε. Η γλώσσα του μαραζώνει μαζί με το πνεύμα και την ελευθερία του.
Ζήτω ο κόσμος των ζώων, όσο υπάρχει ακόμα, αφού οι δήμιοι πολλαπλασιάζονται κι η καταστροφή του περιβάλλοντος και η δημαγωγία ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στο ανθρώπινο είδος.
Θα μου πείτε ως λέξη η δημαγωγία είναι πια ακατανόητη.
Δεν πειράζει, τώρα που καταργούνται οι λέξεις και οι έννοιες, ξέρουμε τον άλλον τρόπο να επικοινωνούμε και πιο ξεκούραστα. Αυτόν της προτέρου ζωώδου κατάστασής μας.
Με κραυγές, έως ότου καταλήξουν σε ουρλιαχτά! Τότε, ίσως ξανασκεφτούμε ένα “δεν είναι αργά”, ότι το κάλλος δημιουργείται από το κάλλος της γλώσσας.
Τον καλό λόγο και αυτούς που τον εκφέρουν.
Δημήτρης Αβούρης
Αφηγητής παραμυθιών - Ποιητής
