Εν ονόματι του Λαού... (Καντάφι, Τσάβες, Κάστρο κ.α.)

Τετάρτη, 30 Νοέμβριος 2016 20:00 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Εδώ και 2.500 χρόνια το σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας είναι ένα: Μια μειοψηφία κυβερνά εν ονόματι του λαού. Από τον Καντάφι και την Σοβιετία μέχρι τον Ερντογάν ή τον Πούτιν (τον Σαμαρά και τον Τσίπρα θα πρόσθετα) οι μειοψηφίες αδιαφορώντας για το γενικό καλό και έχοντας υπό έλεγχο τους Θεσμούς κυβερνούν κατά το δοκούν.
Στις περιπτώσεις της Αστικής Δημοκρατίας η αυθαιρεσία είναι έντονη αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτές των ισόβιων ηγετών. Ο Ρέντσι στην Ιταλία αν χάσει το δημοψήφισμα θα χάσει και την εξουσία, ο Σαμαράς τιμωρήθηκε όπως θα τιμωρηθεί και ο Τσίπρας, υπάρχουν δηλαδή διέξοδοι, οι πολίτες μπορούν να τιμωρήσουν.
Αντίθετα στις μοναρχίες έχουμε μια πρώτη σοκαριστική ομοιότητα: Οι λαοί υποφέρουν μέσα από από την οικονομική δυσπραγία, οι οικογένειες των επαναστατών όμως ευημερούν ως σύγχρονοι Λουδοβίκοι. Η οικογένεια Καντάφι είχε καταθέσεις τριπλάσιες από όσες η ίδια η Λιβύη.
Στην Βενεζουέλα η κόρη του «αριστερού» Τσάβες αποκαλύφθηκε ότι έχει καταθέσεις 4 δισ. δολαρίων την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας δεν έχει γάλα και χαρτί υγείας. Στην Κούβα ο υιός Κάστρο έχει σχεδόν 1 δισ. δολάρια, όταν ο μηνιαίος μισθός είναι 25 δολάρια.
Πέραν του ατομικού υπερβολικού πλούτου των ηγετών - τυράννων υπάρχει και μια δεύτερη ομοιότητα: Ο κρυφός έκλυτος βίος τους. Μετά θάνατον γίνεται γνωστό ότι ο Κάστρο πήγαινε με δυο (άγνωστες) γυναίκες την ημέρα για να μην υπενθυμίσω τα περί Μάο...
Το... ηθικό δίδαγμα είναι απλό. Όποιος καταφέρει να αποκτήσει εξουσία, αποκτά και το σύνδρομο του τυράννου, δηλαδή του ανθρώπου που θεωρεί ότι όλα είναι δικά του. Εξισώνει τον εαυτό του με το κράτος και στη συνέχεια με αυταρχισμό, αποκλεισμούς, αστυνομεύσεις και σιωπηλή βία υποκρίνεται ότι εκπροσωπεί ολόκληρο τον λαό «του», ενώ εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό Του.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti