Καφετζής δε γίνεσαι. Γεννιέσαι. Κι εκτός από το πόσο καλό καφέ κάνεις δοκιμάζεσαι και στο ούζο.
Ο Καφετζής που «το ‘χει», ξέρει ότι ο μεζές του ούζου ΔΕΝ είναι για να φας. Είναι πολλοί καταστηματάρχες, που πας για ένα ουζάκι και σου φέρνουν απλάδες με σάλτσες, με παράταιρα πράγματα (θαλασσινά και τυρί, γαρίδες και σαλάμια, ψωμιά, μαχαιροπίρουνα, κ.ο.κ.). Αφήνω που τα πληρώνεις «παπορίσια», αλλά δεν πάει... πώς να το κάνουμε; Σου χαλάει η διάθεση.
Ενώ εδώ! Τι έχουμε; Ουζάκι, μεζεδάκι σε πιατάκι μικρό, 3-4 κομματάκια καλοτηγανισμένο καλαμαράκι, δυο ελίτσες, δυο αγγουράκια, μια ντοματούλα, λίγες τηγανητές πατάτες, μια φετούλα λεμόνι ξαπλωμένη από πάνω, μια φέτα φρέσκο ψωμί στη χαρτοπετσέτα, οδοντογλυφίδες αντί για πιρούνια και κρύο νερό. Κι όλ' αυτά πάνω στο άσπρο μάρμαρο του παραδοσιακού τραπεζιού του καφενείου.
Τη ζωή την ομορφαίνουν και τη νοστιμεύουν τούτα δω τα μικρά απλά πραγματάκια!
Αρκεί να ‘χεις μάτια να τα δεις και ψυχή να τα νιώσεις.
