Ο θεσμός της αντιπολίτευσης και μάλιστα της μείζονος αντιπολίτευσης αυτής που συνήθως αποκαλούμε «αξιωματική», είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Κι αυτό γιατί ενώ η κυβέρνηση που αναδεικνύεται από τις εκάστοτε εκλογές εφαρμόζει την πολιτική της, η αντιπολίτευση έχει καθήκον να την παρακολουθεί, να της ασκεί κριτική και να καταθέτει για κάθε ζήτημα τις δικές της εναλλακτικές προτάσεις.
Σ’ αυτή τη χώρα, όμως, όπου κατά τον ποιητή «ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα», η αντιπολίτευση όλων των εκφάνσεων έχει αποδυθεί σε μια αντιπολιτευτική τακτική η οποία, όταν εξεταστεί ενδελεχώς, αποδεικνύεται άνευ περιεχομένου και ουσίας, περιοριζομένη σε επικοινωνιακά τερτίπια, φληναφήματα και κραυγές. Το γεγονός αυτό είναι ένα σημαντικό έλλειμμα του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο θα επισυσσωρεύσει, αν δεν διορθωθεί, πολλά δεινά στον τόπο μας.
Κι επειδή, αρκετοί εξ υμών, ό, τι ακούμε από τα χείλη των αντιπολιτευομένων την κυβέρνηση δεν κάνουμε τον ελάχιστο κόπο να τα μελετήσουμε, να τα υποβάλλουμε στη βάσανο της κριτικής σκέψης και να καταλήξουμε, εν τέλει, σε κάποιο συμπέρασμα, ας μας επιτραπεί να παρουσιάσουμε ορισμένα διαφωτιστικά, επί τούτου, παραδείγματα.
Παράδειγμα 1ο:
Όσοι παρακολουθήσαμε την προεκλογική εκστρατεία των τεσσάρων υποψηφίων για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαπιστώσαμε πως, αντί να διατυπώνονται θέσεις και προτάσεις, για την αλλαγή του κομματικού τους φορέα και για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας και τους λαού μας, αυτοί εξαντλούνταν σε ένα χαμηλού πολιτικού επιπέδου διαγκωνισμό για το ποιος θα επιτεθεί με πολύ σκληρές εκφράσεις κατά του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, λες και η πολιτική σκηνή είναι ρίνγκ πυγμαχίας!
Παράδειγμα 2ο!
Στην πρόσφατη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, είδαμε να τίθενται στο τραπέζι της διαβούλευσης κρίσιμα θέματα όπως είναι το προσφυγικό, το ασφαλιστικό και της συνταγματικής αναθεώρησης. Η αντιπολίτευση αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να καταθέσει τις δικές της προτάσεις, δημιουργώντας ένα άλλο πλαίσιο συζήτησης και σχέσεων μεταξύ αυτής και της κυβέρνησης, περιορίστηκε στις οξείες καταγγελίες, στα φοβικά σύνδρομα περί προσπάθειας παγίδευσής της από τον Πρωθυπουργό, στις γνωστές δηλώσεις «άλλα λέγατε κι άλλα κάνετε» ή «όταν εμείς κυβερνούσαμε δεν βοηθήσατε σε τίποτα»! Έτσι αυτή η ευκαιρία για εθνική συννενόηση χάθηκε και η χώρα μας δεν μπορεί να συγκροτήσει ένα κοινό μέτωπο ούτε για ζητήματα λ.χ. το ασφαλιστικό, που αφορούν τις παρούσες και τις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων.
Παράδειγμα 3ο:
Μπορεί να ασκηθεί σοβαρή αντιπολίτευση με την συνθηματολογική διατύπωση μιας συνεχούς άρνησης; Δοκιμάστε έναν αυτοέλεγχο, προσπαθώντας να ανασύρετε από τη μνήμη σας τις προτάσεις των αντιπολιτευομένων κομμάτων και των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων για ένα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Δεν πρόκειται να βρείτε τίποτα παρά μόνο το γνωστό «όχι σε όλα»! Όπως έχουμε ξαναγράψει, στο παρελθόν, το «όχι» ασυνόδευτο από προτάσεις είναι βήμα στο κενό!
Παράδειγμα 4ο:
Η προσπάθεια των κομμάτων της αντιπολίτευσης να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι: «Για όλα φταίει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ», είναι τουλάχιστον φαιδρή! Κι αυτό γιατί το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία ήταν τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα σε όλη την διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου και φέρουν ακεραία την ευθύνη για το σημερινό θλιβερό κατάντημά της! Επιπλέον είναι αυτά τα κόμματα που τυφλωμένα από την αντιπαράθεσή τους «έβγαλαν στη φόρα» τα δημοσιονομικά προβλήματα της πατρίδας μας, κλόνισαν την εμπιστοσύνη των αγορών και την οδήγησαν στην αυστηρή επιτροπεία και τον άτεγκτο έλεγχο των δανειστών της. Στάθηκαν δε ανίκανα, ακόμα και συνεργαζόμενα, να εφαρμόσουν ένα εθνικό πρόγραμμα σωτηρίας και να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση, αν κι εφάρμοσαν τα δύο πρώτα μνημόνια με θρησκευτική ευλάβεια, χωρίς να προβούν σε πραγματική διαπραγμάτευση με τους τροϊκανούς. Τώρα, μάς ζητούν και τα ρέστα!
Ο ελληνικός λαός, μέχρι στιγμής, παραμένει αδιάφορος σ’ αυτήν την άνευ ουσίας και περιεχομένου αντιπολίτευση και δεν πείθεται από τις συνεχείς κραυγές και τις καταγγελίες των ηγετών της. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, η οποία έδωσε δύο φορές την εμπιστοσύνη της στον Αλέξη Τσίπρα, παραμένει ψύχραιμη, δίνει στην κυβέρνηση τον απαραίτητο χρόνο για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της κι επιφυλλάσσεται να κάνει τον λογαριασμό στο τέλος της τετραετίας.
Σ’ αυτήν την τιτάνια προσπάθεια, την οποία κάνει ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του, είναι κρίμα που απουσιάζει η αντιπολίτευση. Θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, ότι, όπως δεν απέδωσε η πολιτική τακτική «της τρομοκρατίας και του φόβου», που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, έτσι και τώρα δεν πρόκειται να αποδώσει η σημερινή αντιπολίτευση! Όπως σωστά επισήμανε ο Πρωθυπουργός, αν η αντιπολίτευση στοιχίζεται στο ανόητο «σήμερα πέφτει, αύριο πέφτει η κυβέρνηση», τότε δεν πρόκειται να προσφέρει το παραμικρό στην εθνική ανασυγκρότηση και την πρόοδο του τόπου!
