Καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, κάθε ευυπόληπτος οικογενειάρχης φρόντιζε να προμηθευτεί τη γαλοπούλα του, ζωντανή παρακαλώ, για το γιορτινό τραπέζι. Στην κεντρική πλατεία της Σπάρτης, οι «γαλοπουλάδες» έφερναν, οδηγώντας με το καλάμι, κοπάδια με μαύρες τροφαντές γαλοπούλες και οι νοικοκυραίοι, αφού εκτιμούσαν με το μάτι τα προσφερόμενα πτηνά, έκαναν τις αγορές τους.
Στη φωτογραφία, φτωχοί οικογενειάρχες και χωριάτες με τραγιάσκες, ντρίλινα παντελόνια, σακάκια του πραματευτή και ταγάρια ανά χείρας αλλά και εύποροι οικογενειάρχες με τις ρεμπούκλες, τα κουστούμια, τα παλτά και τις γραβάτες τους, χαζεύουν τις γαλοπούλες. Μαζί τους ποζάρουν και πολλά παιδάκια, που εμφανώς διασκεδάζουν με τα ξιπασμένα πέρα-δώθε, τα φανταχτερά φουσκώματα και τα ασταμάτητα «γλου-γλου-γλου» των διάνων. Εντύπωση προξενεί ο κοστουμαρισμένος «γαλοπουλάς» με το άσπρο μαντίλι στο τσεπάκι του σακακιού του (!!!), ο οποίος χαμογελά στο φακό κρατώντας το καλάμι ανά χείρας (εκτός κι αν ήταν πελάτης που πήρε το καλάμι από τον γνήσιο «γαλοπουλά» για να «σπάσει πλάκα»).
Η πλατεία είναι ακόμα χωμάτινη αλλά ο περίγυρός της έχει στρωθεί με στρογυλλά βότσαλα ποταμίσια, κάτι που συνηθιζόταν τότε πολύ στις αυλές των σπιτιών και στα πεζοδρόμια της Σπάρτης. Δυστυχώς, αυτά τα όμορφα παραδοσιακά βοτσαλωτά δάπεδα ξηλώθηκαν από παντού και μόνο σε κάποιες απόμερες ξεχασμένες γωνιές της Σπάρτης υπάρχουν ακόμα σπαράγματά τους.

(Η φωτογραφία είναι των αρχών του 20ου αιώνα, προέρχεται από το Αρχείο της Μαριαλλένας Αλειφεροπούλου και δημοσιεύτηκε στο πολύ καλό Ημερολόγιο του 2012 που εξέδωσε ο πάντα δραστήριος Εμπορικός Σύλλογος Σπάρτης).