Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς. Στον κήπο του παλατιού του, ανάμεσα στ' άλλα φυτά, υπήρχε κι ένας αθάνατος.
Ήταν καλός βασιλιάς. Φρόντιζε τους δούλους του και όσους ζητούσαν βοήθεια. Σε όλους έδινε φύλλα αθάνατου για να φτιάξουν παπούτσια. Αυτοί όμως ούτε ένα ευχαριστώ. Η αγνωμοσύνη τους τον έθλιβε βαθιά.
Μια μέρα ο βασιλιάς αρρώστησε απ' την αχαριστία των ανθρώπων. Κλείστηκε στον εαυτό του. Στην κάμαρα του. Κανέναν δεν έβλεπε πια ούτε άκουγε. Οι δούλοι του τον άφησαν. Όλοι τον ξέχασαν. Τα λουλούδια μαράθηκαν. Κανένας δεν τα φρόντιζε πια.
Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια...! Ένα πρωί ο βασιλιάς έριξε μια ματιά από το παράθυρο στη μεριά του κήπου. Όλα ξερά. Και -ω, τι θαύμα!- ο αθάνατος! Τεράστιος, αγέρωχος. Με ένα μεγάλο κόκκινο λουλούδι στο κέντρο, σωστό δέντρο. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του βασιλιά:
- Γέρασε ο αθάνατος για ν' ανθίσει, ψιθύρισε. Τελικά ό,τι όμορφο και πολύτιμο βγαίνει από μέσα μας. Και ομορφαίνει με τα χρόνια, Τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση. Βγήκε από τη μοναξιά του. Άνοιξε το παλάτι του. Κόσμος από παντού ήρθε πάλι να δουλέψει γι' αυτόν. Τώρα πρόσφερε τη βοήθεια του σε όποιον είχε ανάγκη χωρίς να περιμένει ευχαριστώ’. Δεν ζητούσε τίποτα. Έδινε. Αυτό τον έκανε ευτυχισμένο.
Περνούσαν τα χρόνια. Ο βασιλιάς συνέχιζε ακούραστα να δίνει ως τα βαθιά του γεράματα. Ποτέ δεν είχε φανταστεί τόση ευτυχία. Μια μέρα πέθανε. Μα δεν ξεχάστηκε. Το όνομα του και η καλοσύνη του έμειναν για πάντα.
Όσο για τον αθάνατο, χρόνια συνεχίζει να προσφέρει τα φύλλα του για παπούτσια στους φτωχούς.
Και αν περάσετε ποτέ από κει και κόψετε κανένα φύλλο, φωνάξτε: ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Θα 'ναι για τον βασιλιά.
Χρυσούλα Ζέζα
Από το βιβλίο «Το Παραμύθι (τεύχος 1) του Δ. Αβούρη
Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του "Λακωνικού Τύπου", της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία 22 και πλέον ετών
