Ριζικό ανασχηματισμό τομεαρχών και γραμματέων Τομέων αναφέρουν οι πληροφορίες, θεμελιακές αλλαγές στο σύνολο της ηγετικής πυραμίδας της Νέας Δημοκρατίας, αναφέρει και το σχετικό ρεπορτάζ από τη Ρηγίλλης, ωστόσο οι ματιές που ρίχνει ο Αντώνης Σαμαράς στο υλικό που διαθέτει στον «πάγκο» του κόμματος είτε στη Βουλή είτε στο νεοκλασικό του προκαλούν απογοήτευση. 

Με βάση άλλωστε και το γεγονός ότι ήδη αξιοποιούνται στην πρώτη γραμμή γύρω στους 40 βουλευτές, ενώ η έτσι κι αλλιώς περιορισμένη κοινοβουλευτική δύναμη της ΝΔ λόγω του τραγικού αποτελέσματος των εκλογών του 2009, διαρκώς απειλείται και με νέα συρρίκνωση ένεκα της δημιουργίας της Δημοκρατικής Συμμαχίας και της πιθανότητας αποσκίρτησης προς αυτήν και κάποιων ακόμα βουλευτών, οι επιλογές που έχει να αξιοποιήσει ο κ. Σαμαράς είναι εξαιρετικά λίγες.

Έτσι, παρά τις διοχετευόμενες περί του αντιθέτου πληροφορίες, ο πρόεδρος της ΝΔ φλερτάρει με την ιδέα να περιορίσει το εύρος των σχεδιαζόμενων αλλαγών στις απολύτως απαραίτητες και να τις πραγματοποιήσει αμέσως μετά τις γιορτές ή να τις αναβάλει για μετά την άνοιξη.

Κρατώντας όμως, παράλληλα, τον κομματικό μηχανισμό σε κατάσταση επιφυλακής ενόψει του λίαν πιθανού ενδεχομένου να αναγκαστεί ο πρωθυπουργός να προσφύγει σε πρόωρες κάλπες αμέσως μετά την ολοκλήρωση του κρίσιμου τριμήνου των αλλεπάλληλων σκληρών μεταρρυθμίσεων και την οριστικοποίηση ή όχι της εκταμίευσης της τέταρτης δόσης του δανείου από την τρόικα. Γεγονότα, που χρονικά συμπίπτουν και με τη λήξη του 18μήνου μέσα στο οποίο οι εκλογές μπορούν να πραγματοποιηθούν με λίστα.
 
«Πρόεδρε, δεν έχουμε “πάγκο”»…
Συζητώντας με τους στενούς συνεργάτες του ο κ. Σαμαράς και προχωρώντας στην αξιολόγηση του υπάρχοντος δυναμικού της Νέας Δημοκρατίας, καταλήγει σε αυτήν τη δυσάρεστη διαπίστωση: Ο «πάγκος» του πολιτικού προσωπικού που διαθέτει προς αξιοποίηση είναι δραματικά φτωχός.

Πράγματι, αν εξαιρέσει κανείς δυο-τρία πρόσωπα που για ειδικούς λόγους δεν μετέχουν αυτήν την ώρα στον κεντρικό μηχανισμό του κόμματος ή την εμπροσθοφυλακή της «γαλάζιας» αντιπολίτευσης στη Βουλή, η αναζήτηση άλλων στελεχών προς αξιοποίηση μοιάζει με περιπέτεια στο… άγνωστο.

Στον περαιτέρω περιορισμό των ήδη λίγων επιλογών που διαθέτει ο αρχηγός της ΝΔ συμβάλλει και η απόφασή του να θέσει εκτός κεντρικού σχεδιασμού όχι μόνο όσους βουλευτές που παρά τις διαψεύσεις τους ο ίδιος πιστεύει ότι… αλληθωρίζουν προς την πλευρά της κ. Μπακογιάννη, αλλά και μια σειρά από άλλους βουλευτές και στελέχη που έχουν ταυτιστεί με την αρνητική πλευρά της τελευταίας «γαλάζιας» διακυβέρνησης επί Καραμανλή και που δεν είναι δυνατόν στη «νέα εποχή» της ΝΔ να βρίσκονται στην βιτρίνα της παράταξης, προκαλώντας αρνητικούς συνειρμούς με το παρελθόν. 

Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αμείλικτοι: η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας έχει συρρικνωθεί μετά και τις αποχωρήσεις – διαγραφές των Ντ. Μπακογιάννη, Κ. Κιλτίδη, Χρ. Μαρκογιαννάκη, Γ. Κοντογιάννη και Λ. Αυγενάκη από 91 σε μόλις 86. 

Και από τους 86 νυν «γαλάζιους» βουλευτές, οι 35 (34 συν ο ίδιος ο κ. Σαμαράς) αξιοποιούνται στην ηγετική πυραμίδα της Ρηγίλλης και στη Βουλή. Οι 21 είναι τομεάρχες στη Βουλή, ενώ άλλοι πέντε κατέχουν θέσεις γραμματέων στους τομείς της Ρηγίλλης. Υπάρχουν, επίσης οι διακριτοί ρόλοι των γραμματέων του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, των τριών κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, του εκπροσώπου Τύπου, του προέδρου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας και του αντιπροέδρου της Βουλής, συνολικά άλλοι οκτώ βουλευτές, άρα 34.

Επομένως απομένουν 51 βουλευτές στον «πάγκο», ο οποίος όμως στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο φτωχός. Εκτός κεντρικού σχεδιασμού, δηλαδή στο «ψυγείο» έχουν τεθεί πολλοί από αυτούς, όπως οι Ευ. Αντώναρος, Γ. Αδριανός, Ν. Νικολόπουλος, Μ. Τζίμας, Στ. Καλογιάννης, Σπ. Ταλιαδούρος, Σ. Κεδίκογλου, Μ. Παπαδόπουλος, Γρ. Αποστολάκος, Αθ. Νάκος, Γ. Λαμπρόπουλος, Αλ. Κοντός, Ν. Λέγκας, Σ. Χατζηγάκης, Πρ. Παυλόπουλος, Μ. Βαρβιτσιώτης, Π. Καμένος, Γερ. Γιακουμάτος, Αργ. Ντινόπουλος, Γ. Παπαθανασίου, Γ. Τραγάκης, Γ. Βλάχος, Ν. Καντερές, Αθ. Μπούρας, Γ. Ιωαννίδης, Ελ. Ράπτη.

Ένα σύνολο δηλαδή 26 βουλευτών, στους οποίους πρέπει να προστεθούν για διαφορετικούς λόγους ο τέως πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και ο τέως πρόεδρος της Βουλής Δ. Σιούφας. Ενώ στους «ύποπτους» προς αποχώρηση βουλευτές συμπεριλαμβάνονται οι Αθ. Γιαννόπουλος, Β. Μεπκίρης, Κ. Καραγκούνης, Ε. Παπαδημητρίου. Έτσι ο αριθμός των εκτός σχεδίων αξιοποίησης ανεβαίνει στους 32 και απομένουν μόλις 19 νέα πρόσωπα από τα οποία ο κ. Σαμαράς πρέπει να διαλέξει κάποιους αποδεδειγμένα καλύτερους από το υπάρχον δυναμικό της πρώτης γραμμής ή έχοντες δώσει στίγματα ελπίδας για το μέλλον.

Και όπου δυστυχώς, με εξαίρεση τον Αρ. Σπηλιωτόπουλο και τον Κ. Γκιουλέκα, οι οποίοι αδιαμφισβήτητα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε υψηλά πόστα –με τον πρώτο βεβαίως εκκρεμεί μια προσωπική συζήτηση με τον κ. Σαμαρά-, από το εναπομένον υλικό ζήτημα είναι να προκύψει για τέσσερις-πέντε βουλευτές σοβαρό θέμα αξιοποίησης, έστω πειραματικά και πάντως, σε κάθε τέτοια περίπτωση δεν μπορεί κανείς να μιλάει σοβαρά ότι αυτοί μπορούν να κάνουν την αισθητή ποιοτική διαφορά στα μάτια των οπαδών της ΝΔ σε σχέση με τις κυοφορούμενες αλλαγές.            

Έτσι, αφού το αποτέλεσμα ήδη προεξοφλείται πολιτικά και επικοινωνιακά φτωχό, για τον πρόεδρο της ΝΔ δείχνει μονόδρομος η επιλογή κάποιων αλλαγών, όπου τα κυρίαρχα στοιχεία θα είναι η εσωτερική ανακατανομή ρόλων στα πρόσωπα της σημερινής «πρώτης ομάδας», η επανένταξη του Κ. Γκιουλέκα σε αυτήν, η ενεργοποίηση του Αρ. Σπηλιωτόπουλου μετά την μακρά περίοδο αποχής, η αλλαγή ρόλου ή η ανάθεση και επιπρόσθετου ρόλου στον Β. Μεϊμαράκη και σε δεύτερο πλάνο η αξιοποίηση κάποιων ελπιδοφόρων στελεχών από την ομάδα των «19», ώστε ο συνδυασμός όλων αυτών να δώσει την αίσθηση σημαντικών αλλαγών στην κορυφή της Νέας Δημοκρατίας.   

Η προετοιμασία για εκλογές
Από την επομένη των αυτοδιοικητικών εκλογών και με το θετικό αποτέλεσμα για τη Ν.Δ. να αναπτερώνει το ηθικό των βουλευτών, στελεχών, μελών και απλών οπαδών του κόμματος, ο κ. Σαμαράς διαρκώς μιλάει στους συνεργάτες του για το ενδεχόμενο ο πρωθυπουργός να αιφνιδιάσει ανά πάσα στιγμή μέχρι τις αρχές Απριλίου με πρόωρες κάλπες.

Η εν λόγω εκτίμηση του πρόεδρου της ΝΔ υπακούει στην αξιολόγηση τόσο των πολιτικών όσο και των δημοσκοπικών δεδομένων της συγκυρίας. Ο κ. Σαμαράς πιστεύει πως ο πολιτικός χρόνος υπεροχής της κυβέρνησης συρρικνώνεται με αργό ρυθμό, όμως είναι παντελώς απροσδιόριστο το πότε η κυβερνητική φθορά θα αρχίσει να εξελίσσεται με ρυθμούς κατάρρευσης.     

Και επειδή γνωρίζει ότι την ίδια αντικειμενική εικόνα έχει στα χέρια του και ο Γ. Παπανδρέου, εκτιμά πως ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να σταματήσει και στη συνέχεια να ανανεώσει τον πολιτικό του χρόνο, προκηρύσσοντας εκλογές, όταν ακόμη η παρτίδα για τον ίδιο θα μπορεί να διασωθεί. Το «σημείο μηδέν» για τον κ. Παπανδρέου –πάντα κατά τις εκτιμήσεις Σαμαρά- δεν μπορεί να είναι αργότερα από το φθινόπωρο του 2011.

Δεδομένου και του στοιχείου της πλήρους αποδιάρθρωσης που επικρατεί στην κοινοβουλευτική του ομάδα, όπως διαφάνηκε και με ηχηρό τρόπο κατά την συζήτηση του προϋπολογισμού και παρά τις προηγούμενες «πυροσβεστικές» και εκτονωτικές κινήσεις του πρωθυπουργού, ο κ. Παπανδρέου δείχνει μάλλον αναγκασμένος να επιταχύνει τις εξελίξεις ο ίδιος, ώστε να προλάβει τουλάχιστον τα χειρότερα.

Επομένως, το σενάριο των πρόωρων εκλογών, πριν μάλιστα εκπνεύσει ο χρόνος δυνατότητας χρησιμοποίησης της λίστας, δηλαδή πριν τις 4 Απριλίου, μοιάζει σήμερα τουλάχιστον ως αναγκαστικός μονόδρομος για τον πρωθυπουργό, πράγμα που οδηγεί τον κ. Σαμαρά σε ανάλογες πρωτοβουλίες εγρήγορσης και προετοιμασίας της Νέας Δημοκρατίας για κάθε ενδεχόμενο.