Καθώς το μαρτύριο του μυθικού Σισύφου δεν είχε τέλος (ήταν καταδικασμένος στον Άδη να κυλάει ακατάπαυτα ένα βράχο πάνω στον ανήφορο ψηλού βουνού) έτσι και τα βάσανα του ελληνικού λαού δε φαίνεται να έχουν τέλος.
Η «νέα» κυβέρνηση Παπαδήμου συνεχίζει να παίρνει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα αποδεικνύοντας ότι για το λόγο αυτό επιβλήθηκε η συγκρότησή της από τα «Μεγάλα Αφεντικά»: Να συνεχίσει, δηλαδή, και να ολοκληρώσει το σχέδιο εξόντωσης του Λαού και της χώρας υπέρ των κερδών του Κεφαλαίου και της υπερεθνικής ελίτ με τις, κατά το δυνατό, μικρότερες αντιδράσεις και το μικρότερο πολιτικό κόστος για το κατεστημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο ακολουθώντας τις επιταγές των «αφεντικών» δημιούργησε την κρίση και υλοποιεί με συνέπεια τις αντιλαϊκές πολιτικές που του υπαγορεύουν.
Τα εξωνημένα κέντρα της προπαγάνδας πασχίζουν φιλότιμα να εξαπατήσουν για μια ακόμα φορά τον ελληνικό Λαό εμφανίζοντας την κυβέρνηση του αντιδραστικού-μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ως τη μοναδική σανίδα σωτηρίας. Αποκρύπτουν βεβαίως ότι ο κ. Παπαδήμος υπήρξε κορυφαίο στέλεχος στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, οκτώ χρόνια αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και έβαλε το χέρι του στην επεξεργασία κι εφαρμογή του υποδουλωτικού Μνημονίου του 2010.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Και το καλό στην όλη υπόθεση είναι πως η πρωτοφανής κρίση στην οποία βούλιαξαν τη χώρα τα μεγάλα συμφέροντα, κονιορτοποίησε στη συνείδηση του ελληνικού λαού το μύθο που έντεχνα είχε στηθεί επί 10ετίες ότι η ένταξη στην ευρωπαϊκή ένωση θα ήταν ο επίγειος παράδεισος για την Ελλάδα και οι Έλληνες θα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Ίσως απʼ αυτήν τη συνειδητοποίηση της αλήθειας, κάτι θετικό και γόνιμο να προκύψει.
Σήμερα, 32 χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε., τα αφεντικά της Ευρώπης και οι ντόπιοι υπηρέτες τους πετούν πλέον τις μάσκες και με τρόπο κυνικό και αλαζονικό εμφανίζουν το δημιούργημά τους:
Μιαν Ελλάδα προτεκτοράτο, μια τριτοκοσμική χώρα σκανδάλων, διαφθοράς και παρακμής, βουλιαγμένη στα τοκογλυφικά χρέη, φτωχή, χωρίς πρωτογενή παραγωγή, αποβιομηχανοποιημένη, με ανεργία που καλπάζει, με διαλυμένη κρατική μηχανή, με φθαρμένους αναξιόπιστους θεσμούς και σάπιο πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση διορισμένη, με ακρίβεια που ροκανίζει παραπέρα τα λαϊκά εισοδήματα, με συνεχή ληστρικά χαράτσια και εντεινόμενες σκληρές φοροεπιδρομές, με διαρκές πετσόκομμα των (ήδη πενιχρών) μισθών και συντάξεων, με ξεπουλημένη τη δημόσια περιουσία, με υποβάθμιση του όποιου κοινωνικού κράτους, με διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και των τομέων Υγείας και Περίθαλψης, με Τοπική Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του Μνημονίου, κλπ , κλπ .
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι «Προστάτες» θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να παρατείνουν τη ζωή της κυβέρνησής τους και πέραν της 19ης Φεβρουαρίου, μέχρι τότε που ΑΥΤΟΙ θα κρίνουν ότι θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, ώστε η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές να είναι ΟΜΟΙΑ με τη σημερινή αλλά και με τις προηγούμενες, μέχρι τότε που θα έχουν μπει ΟΛΕΣ οι υπογραφές για τη νέα δανειακή σύμβαση και το νέο Μνημόνιο που θα τη συνοδεύει.
Και αναρωτιέται κανείς: «Αν για να πάρουμε τα 8 δισεκατομμύρια της περιβόητης 6ης δόσης χρειάστηκε να υποστεί βιβλική καταστροφή η λαϊκή οικογένεια, ΤΙ, άραγε, θα χρειαστεί να υποστούμε για να πάρουμε τα 80 δισεκατομμύρια του Φεβρουαρίου; Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες η εντολή του Διευθυντηρίου προς τους εκπροσώπους της τρόικας στην Ελλάδα, είναι: «Καμία χάρη! Χτυπήστε αλύπητα! Μη δίνετε σημασία στους μικροκομματικούς υπολογισμούς των Ελλήνων!» (Κόσμος του Επενδυτή, 30-12-2011)
Αν το 2011 ήταν η χρονιά που επλήγησαν τα εισοδήματα των εργαζομένων, το 2012 εκτιμάται ότι θα είναι η χρονιά της φτώχειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης. Επομένως, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ χρόνο. Ήδη έχουμε αργήσει χαρακτηριστικά. Αν πρέπει να αντιδράσουμε, πρέπει να το κάνουμε ΤΩΡΑ!
Το ερώτημα που παραμένει ανοιχτό από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση είναι: Μέχρι ΠΟΤΕ και ΠΟΣΟ ακόμα θα υποχωρεί και θα τους ανέχεται ο ελληνικός Λαός; Πότε θα αποτινάξει από πάνω του τη νάρκη, την πλάνη, το φόβο και τις ψεύτικες ελπίδες σε σωτήρες και από μηχανής θεούς; Πότε θα χρησιμοποιήσει τα χέρια του όχι για μούντζες και γιαούρτια αλλά για κάτι πιο δημιουργικό και άμεσα αποτελεσματικό; Πότε θα βάλει το μυαλό του να δουλέψει με γνώμονα και αστρολάβο το συμφέρον το δικό του, της οικογένειάς του, τα πραγματικά συμφέροντα του Λαού και του τόπου; Πότε θα γκρεμίσει μέσα του τα είδωλα των μύθων και των ψευδαισθήσεων τα οποία του συσκοτίζουν το νου και τον καθοδηγούν σε μονοπάτια που ΑΛΛΟΙ έχουν χαράξει γιʼ αυτόν;
Το φιτίλι της Λαϊκής Οργής που όταν ανάψει θα σαρώσει κάθε τι που ευθύνεται για τη σημερινή κατάντια ενός (πάλαι ποτέ) υπερήφανου Λαού και μιας χώρας στην οποία ο κόσμος χρωστά τον πολιτισμό του, περιμένει ΑΚΟΜΑ την καθαρτήρια φλόγα.
Όποιος έχει ακόμα δυνάμεις να κρατά ψηλά τη σημαία της αντίστασης ας μην κιοτέψει. Όποιος σπορέας έχει ακόμα σπόρο στο σακούλι του ας μη σταματήσει τη σπορά. Κι αν ο σπόρος δε φαίνεται ακόμα να βλασταίνει, ας μην απογοητευθεί. Κάποια στιγμή βαρύς χειμώνας θα δώσει τη θέση του στην άνοιξη και τότε οι σπόροι θα βλαστήσουν και θα θεριέψουν τα νέα φυτά και θα πνίξουν μέσα στα νιόβγαλτα φύλλα και στα στάχια τους τα ζιζάνια που τόσα χρόνια λυμαίνονταν τους κήπους, τα χωράφια και τα περιβόλια του Λαού.
«Κι εμείς; Τι περιμένουμε;
Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν
Και οι αχόρταγοι κάτι θε να μας δώσουν;
Ότι οι λύκοι θα μας ταϊσουν αντί να μας καταβροχθίσουν;
Ότι από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλουμε τα δόντια;
Τέτοια περιμένουμε;
(ΜΠ . ΜΠΡΕΧΤ )