Στην Ολυμπιάδα του 2004, η Ελλάδα ήταν παγκόσμιο θέμα επειδή το σύνολο των έργων ήταν ακόμη γιαπιά. Πολλοί μάλιστα προεξοφλούσαν ότι η Ελλάδα αναπόφευκτα θα εξευτελιστεί.
Κόντρα στη λογική του πελατειακού - κομματικού κράτους που φρενάρει τα πάντα, η χώρα ξεπέρασε τότε τον εαυτό της: Όχι μόνο έγιναν όλα τα αθλητικά έργα αλλά ολοκληρώθηκαν οι αναπλάσεις, το κίνημα εθελοντών λειτούργησε εκπληκτικά, οι εκδήλωση έναρξης των αγώνων άλλαξε για πάντα την οπτική στον θεσμό. Τι είχε συμβεί;
Για την ολοκλήρωση των έργων για μια και μόνη φορά νομοθετήθηκε η παράκαμψη της γραφειοκρατίας. Οι πολιτικοί μπρος στον εθνικό εξευτελισμό έβαλαν στην άκρη και το πελατειακό - κομματικό κράτος (όχι υπογραφές, ούτε προσφυγές για τα Ολυμπιακά έργα) αλλά και τους.. εαυτούς τους (άφησαν έναν ικανό ιδιώτη, τη Γιάννα Αγγελοπούλου να τα "τρέξει").
Αυτή η μοναδική εμπειρία ήταν όμως μια παρένθεση και μόνον. Το πολιτικό σύστημα, αντί να υιοθετήσει έμπρακτα τον μηδενισμό της γραφειοκρατίας στα μεγάλα έργα πέρασε και πάλι στα μεγάλα ... λόγια.
Πρώτος ο Α. Σαμαράς δημιούργησε υποτίθεται ένα γραφείο επίβλεψης των μεγάλων επενδύσεων για να τις παρακολουθεί προσωπικά ο ίδιος και να παρακάμπτονται με εντολές τους η γραφειοκρατία και κάθε καθυστέρηση (fast track). Αποτέλεσμα μηδέν.
Τώρα ένας άλλος πρωθυπουργός ο Αλ. Τσίπρας έχει και αυτός ένα ίδιο γραφείο fast track δίπλα του. Πόσες επενδύσεις ξεμπλόκαρε; Ούτε μια. Μάλιστα τους τελευταίους μήνες τρεις συνολικά επενδύσεις με αρχικά κεφάλαια 65 εκατομμυρίων ευρώ, εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Η λίστα των μεγάλων επενδύσεων στη χώρα είναι πάντα μια λευκή σελίδα.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Αυτό που πετύχαμε το 2004 - άνθρωποι στην κατάλληλη θέση, εθελοντές, μηδενική γραφειοκρατία, μια κοινωνία υγείας - γιατί ήταν μια παρένθεση και επιστρέψαμε στον βούρκο της αναποτελεσματικότητας και της αναξιοκρατίας; Γιατί τέτοιο κράτος θέλουν οι πολιτικοί.
Να μην λειτουργεί πουθενά και να είναι αυτοί που "κατόπιν ενεργειών τους", εξυπηρετούν τους ψηφοφόρους - ιθαγενείς. Πρώτα η ψήφος και η εξουσία της καρέκλας. Όλα τα άλλα μετά και αν... Γιατί στο παρακμιακό ελληνικό κράτος έχουμε τους αντίστοιχους πολιτικούς να ξέρετε.