Νίκος Γεωργιάδης: Ο τελευταίος ευπατρίδης

Παρασκευή, 27 Ιανουάριος 2017 20:14 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Πριν από πολύ καιρό ήθελα να γράψω για έναν σημαντικό άνθρωπο, έναν ευγενή ευπατρίδη, γέννημα θρέμμα της πόλης μας, που με το βίο και την πολιτεία του έχει τιμήσει τον τόπο μας όσο λίγοι. Μιλώ για τον φωτογράφο και όχι μόνο, Νίκο Γεωργιάδη. Όλοι φυσικά τον γνωρίζετε!
Η περίπτωσή του είναι ίσως μοναδική στα χρονικά της Σπάρτης. Γιος του φωτογράφου Βασίλη. Από μικρός λάτρευε το ωραίο κι αγωνιζόταν για το γενικό καλό, χωρίς να ζητά ανταλλάγματα, ούτε να επιδιώκει την πρωτοκαθεδρία. Αφανής ήρωας, αυτό ήταν το προτέρημά του!
Σπούδασε φωτογραφία στην μεταπολεμική Γερμανία. Στη συνέχεια ανέλαβε το φωτογραφείο του πατέρα του, πράγμα που συνέχισε να κάνει επί σειρά ετών, μέχρι ν’ αναλάβει ο γιος του, Βασίλης. Τρεις γενιές φωτογράφοι είναι μια σημαντική περίπτωση.
Δεν αρκέστηκε μόνο σ’ αυτό όμως, αλλά η ευγενική ανατροφή, το ήθος και η παιδεία του τον προέτρεψαν ν’ ασχοληθεί με τα κοινά, και κυρίως με την τέχνη και τον πολιτισμό. Έχει αφιερώσει αμέτρητες ώρες για να προωθήσει κάθε τι καλό που λαμβάνει χώρα στην πόλη μας. Εκθέσεις φωτογραφίας, παρουσιάσεις ποιητών και συγγραφέων, ομιλίες ιστορικού και πολιτιστικού περιεχομένου, υπήρξαν κάποιες από τις δράσεις του.
Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Πνευματικής Εστίας Σπάρτης, της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί σειρά ετών, και συνεχίζει να βοηθά για την ευόδωση των στόχων της. Και τι δεν έχει καταφέρει. Έχει γνωρίσει στον Λακωνικό λαό τόσους σπουδαίους ανθρώπους, που έχουν ανεβεί στο βήμα της εστίας κι έχουν παρουσιάσει το έργο τους. Έχει βοηθήσει πολλούς Λάκωνες να κάνουν γνωστές τις δημιουργίες και ανησυχίες τους. Το φωτογραφικό του αρχείο είναι τεράστιο. Απομένει σε μας να το μελετήσουμε και να το παρουσιάσουμε στο κοινό.
Ακούραστος, τόσα χρόνια πρωτοστατούσε σε κάθε τι καλό που σχεδιαζόταν. Δεν θα μπορούσε να λείπει και από την μεγάλη Λακωνική διοργάνωση «Σπάρταθλον», που εργάστηκε σιωπηρά και άοκνα για την ίδρυσή της. Κι όμως πουθενά δεν φαίνεται η προσφορά του. Ποτέ δεν κυνήγησε τη δημοσιότητα. Ο χαρακτήρας του είναι συνώνυμο της πραότητας και της καλοσύνης.
Πόσοι έχουν ευεργετηθεί από αυτόν! Πόσοι έχουν ζητήσει τη γνώμη του και τη βοήθειά του, που την έχει προσφέρει, αφιλοκερδώς πάντα κι ευρισκόμενος στη σκιά, αποφεύγοντας τα φώτα της δημοσιότητας! Όποιος περάσει από το φωτογραφείο του, θ’ ακούσει ένα καλό λόγο, θ’ απολαύσει το ευγενικό του χιούμορ, και θα φύγει πιο πλούσιος, έχοντας αποκομίσει κάτι καλό, είτε λόγο, είτε γνώση.
Λάτρης της Ελληνικής φύσης, ασχολήθηκε με την «Υπαίθριο Ζωή», και τον «Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Σπάρτης», (ΕΟΣ). Πάλεψε μαζί με άλλους για τη δημιουργία του μουσείου της νεώτερης Σπάρτης, κι είχε την ευτυχία να δει το όνειρό του να παίρνει σάρκα και οστά.
Πάντα, όταν πρόκειται να του αποδοθούν τα εύσημα, σκύβει το κεφάλι σαν σκοληταρούδι, λέει πως έκανε ότι μπορούσε, και πως υπάρχουν κι άλλοι, εκτός από αυτόν, και παρακαλεί να δοθεί η τιμή σ’ αυτούς.
Δύσκολα συναντάς τέτοιους ανθρώπους σήμερα, και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που «μαθήτευσα» δίπλα του. Ένα μικρό ποίημα, ελάχιστος φόρος τιμής σ’ έναν ακούραστο εργάτη – δημιουργό κι εμπνευστή!
Το φως από τη Σπάρτη μάζεψες,
τον Ευρώτα, τον Ταΰγετο, τον Πάρνωνα,
τη θάλασσα τριγύρω,
κι εκείνο το ανέσπερο των προγόνων
στο δισάκι σου έβαλες.
Το έκανες καθαρή ματιά,
λόγο διάφανο, ευγένεια περισσή,
λατρεία του ωραίου κι αληθινού,
έρωτα για τη ζωή και την τέχνη!
Άπλωσες την πραμάτεια σου στο δρόμο,
προσφορά στον περαστικό, στον οδοιπόρο,
κι τιμή της, ένα χαμόγελο!

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti