Είδα στην τηλεόραση να συντελείται ένα έγκλημα εις βάρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, κι ένοιωσα πολύ φτωχός. Κανένας δεν αντέδρασε, κανένα διάβημα διαμαρτυρίας δεν διατυπώθηκε, καμιά πορεία, διαδήλωση ή συλλαλητήριο έγινε, όπως συνηθιζόταν να γίνεται κατά κόρον παλιότερα, κι αναρωτήθηκα, πού πήγαν οι ευαισθησίες του λεγόμενου πολιτισμένου δυτικού κόσμου.
Οι Τζιχαντιστές ανατίναξαν μια πανάρχαιη πόλη στο Ιράκ, κονιορτοποιώντας ιστορικά κτίρια και ανεκτίμητης αξίας μαρμάρινες πλάκες, σκαλισμένες περίτεχνα από ανθρώπους που έζησαν τον 13ο π.Χ αιώνα. Αυτές τις ιστορικές πλάκες τις χτυπούσαν με μανία οι θρησκόληπτοι παράφρονες με βαριοπούλες, στο όνομα του προφήτη τους.
Μα, απ’ όσο γνωρίζω, ουδέποτε ο συγκεκριμένος προφήτης προέτρεψε κανέναν να ισοπεδώνει πολιτείες και να καταστρέφει ιστορικά μνημεία, επ’ ονόματί του. Μάλιστα τόνιζαν πως δεν ανέχονται να υπάρχουν στην πατρίδα τους, που βρήκε την μοναδική αλήθεια στα κελεύσματα του Μωάμεθ, να υπάρχουν, επαναλαμβάνω, τόποι λατρείας των ειδωλολατρών.
Σας θυμίζει τίποτα αυτό άραγε; Δεν πάει πουθενά το μυαλό σας; Για σκεφτείτε λοιπόν, τι έγινε το 300 περίπου μ.Χ, στην Αλεξάνδρεια από τους Χριστιανούς, που είχαν αρχίσει να γίνονται υπολογίσιμη δύναμη; Με τις ευλογίες και τις προτροπές του πατριάρχη Κύριλλου, οι εκπρόσωποι του θεού της Αγάπης, κατέκαψαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, τον μοναδικό τότε παγκοσμίως φάρο γνώσης και πολιτισμού, με χιλιάδες τόμους και παπύρους, που περιελάμβανε όλα τα έργα της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας και όχι μόνο.
Στη συνέχεια δεν άφησαν κανένα άγαλμα όρθιο, καμιά επιγραφή και κανένα ναό, που ήταν αφιερωμένος σε κάποιον από τους δώδεκα θεούς. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θανάτωσαν, κόπτοντάς την σε μικρά κομματάκια, τη φιλόσοφο Υπατία, μια τεράστια προσωπικότητα, ιδιαίτερα αγαπητή στους κύκλους των γραμμάτων και των τεχνών. Ξέχασαν τους διωγμούς που είχαν υποστεί αγόγγυστα τόσα χρόνια πριν, και κατάντησαν χειρότεροι από τους διώκτες τους.
Μα, είδατε πουθενά να παραγγέλνει ο Χριστός τέτοιες φρικαλεότητες και βιαιοπραγίες; Τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα κατά του πολιτισμού, της τέχνης και της επιστήμης; Ποια η διαφορά λοιπόν των «Χριστιανών» αυτών, με τους σημερινούς Τζιχαντιστές; Φυσικά καμία. Μόνον ομοιότητες βρίσκουμε, αν κοιτάξουμε την ιστορία με αντικειμενικό μάτι. Η χειρότερη ομοιότητά τους είναι ο θρησκευτικός φανατισμός και η εμμονή τους πως μόνον αυτοί γνωρίζουν την αλήθεια, και πως κάθε αντίθετη φωνή πρέπει να καταπνίγεται.
Να αναφερθώ και σ’ ένα άλλο ιερωμένο, τον Γάλλο αβά Φουρμόντ, που το 1730 έφτασε στην Ελευσίνα και στη συνέχεια στη Σπάρτη, (δυο μήνες έμεινε εδώ), και κατέστρεψε ολοσχερώς οτιδήποτε αρχαίο Ελληνικό εύρισκε. Ξέσπασε την άρρωστη μανία του στον ναό του Αμυκλαίου Απόλλωνα, (δεν άφησα λίθον επί λίθου, κόμπαζε), και στις μαρμάρινες επιγραφές, που τις έκανε σκόνη με καλέμια. Στη χώρα του δεν τον αναφέρουν, γιατί τον θεωρούν όνειδος, και είναι φυσικά.
Επιτρέψτε μου να θυμίσω τη ρήση του φίλου Θανάση Στρίκου: «Τη μεγαλύτερη ζημιά στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό δεν την έκανε η άγνοια των αγραμμάτων, αλλά η γνώση και προπαντός η μανία των πολιτισμένων».
Πού θέλω να καταλήξω; Πως ο θρησκευτικός φανατισμός, οδηγεί σε αποτρόπαια εγκλήματα, και παραμένει σ’ όλους τους αιώνες ίδιος. Τι μπορούμε να κάνουμε, για να τον αποφύγουμε; Μα να στηριχτούμε στη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, και να είμαστε ανεκτικοί σε οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα. Αυτό άλλωστε παράγγειλε κι ο Χριστός, όταν κήρυττε: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας!».